هفته مقدس

هفته مقدس با یکشنبه نخل در گاه‌شمار کلیسای کاتولیک، متودیست و دیگر کلیساهای پروتستان آغاز می‌شود. بر پایه روایت اناجیل عیسی در این روز سوار بر الاغ خود به اورشلیم وارد شد و مردم برای استقبال او شاخه‌های درخت خرما را در دست گرفته بودند و آیات ۲۵ و ۲۶ از باب ۱۱۸ کتاب مزامیر را در ستایش عیسی می‌خواندند. یکی از دلایل برگزیدن الاغ به جای اسب توسط عیسی پیام صلح این حیوان بود، حال آنکه اسب حیوانی بود که در جنگ مورد استفاده قرار می‌گرفت.

دوشنبه تا چهارشنبه هفته مقدس ویرایش

روزهای مابین یکشنبه نخل تا پنج‌شنبه فرمان در این هفته به عنوان دوشنبه مقدس، سه‌شنبه مقدس چهارشنبه مقدس نام‌گذاری شده‌اند. بر طبق روایت انجیل یوحنا (باب ۱۲ ۱–۱۱) عیسی در این روز ایلعازر را از مردگان برخیزانید آنگاه شخصی به‌نام مریم رطلی پاهای عیسی را با عطر سنبل خالص شستشو می‌دهد و سپس با موهای خود پاهایش را خشک می‌کند.

در سه‌شنبه مقدس بر طبق انجیل یوحنا (۱۳: ۲۱–۳۸) عیسی از خیانت یکی از یاران و انکار سه‌گانهٔ عیسی توسط پطرس پیش از بانگ خروس خبر می‌دهد.
در چهارشنبه مقدس که گاهی چهارشنبه بزرگ و مقدس خوانده می‌شود، یهودا اسخریوطی نزد کاهنهٔ بزرگ یهود می‌رود و با خیانت به عیسی محل اقامت او و دیگر حواریون را برای آنان بازگو و افشا می‌کند.
پنج‌شنبه فرمان ویرایش

نوشتار اصلی: پنج‌شنبه فرمان
این روز پنجمین روز از هفته مقدس و پیش از آدینه نیک است و گاه با نام پنج‌شنبه میثاق یا پنج‌شنبه اسرارآمیز از آن یاد می‌شود. بر اساس تعالیم اناجیل، (انجیل یوحنا ۱۳) عیسی پاهای شاگردان خود را شست و این را به رسمی برای معتقدین باورمند به آیین مسیحیت قرار داد. عیسی با اینکه می‌دانست که پدر همه چیز را بدست او داده است و از نزد خدا آمده و به جانب خدا می‌رود

از شام برخاست و جامه خود را بیرون کرد و دستمالی گرفته، به کمر بست.

پس آب در لگن ریخته، شروع کرد به شستن پایهای شاگردان و خشکانیدن آنها با دستمالی که بر کمر داشت.

پس چون به شمعون پطرس رسید، او به وی گفت: ای آقا تو پایهای مرا می‌شویی؟

عیسی در جواب وی گفت: آنچه من می‌کنم الان تو نمی‌دانی، لکن بعد خواهی فهمید.

پطرس به او گفت: پایهای مرا هرگز نخواهی شست. عیسی او را پاسخ داد: اگر تو را نشویم تو را با من نصیبی نیست.

شمعون پطرس بدو گفت: ای آقا نه پایهای مرا و بس، بلکه دستها و سر مرا نیز.

در انجیل متی (۲۶: ۲۶ –۲۸) آیین شام خداوند به صورت کلی‌تر شرح داده شده است:

چون هنوز مشغول خوردن بودند، عیسی نان را برگرفت و پس از شکرگزاری، پاره کرد و به شاگردان داد و فرمود: «بگیرید، بخورید؛ این است بدن من.» سپس جام را برگرفت و پس از شکرگزاری آن را به شاگردان داد و گفت: «همهٔ شما از این بنوشید. این است خون من برای عهد [جدید] که به‌خاطر بسیاری به‌جهت آمرزش گناهان ریخته می‌شود.

این تعالیم سبب شد که آیین این روز جایگاه ویژه‌ای را در مسیحیت به دست آورد و تبدیل به یکی از هفت آیین مهم این دین گردد. پنج‌شنبه فرمان کشورهای کلمبیا، کاستاریکا، دانمارک، ایسلند، نروژ، مکزیک، پاراگوئه، ونزوئلا، اسپانیا و فیلیپین تعطیل رسمی است.[۲] ادارات دولتی در آلمان در این روز تعطیل هستند و همچنین در این روز تا پیش از سال ۲۰۱۲ ادارات تأمین اجتماعی و خدماتی در بریتانیا نیمه تعطیل بودند.

آیا خدا در کجا ساکن است؟

در کودکی، وقتی به آسمان نگاه می‌کردم، پیش خود فکر می‌کردم که خدا در آن بالا بالاها نشسته. از خود می‌پرسیدم که آیا می‌توان این آسمان آبی را شکافت و به آنسوی آن رخنه کرد و خدا را دید؟ گاه نیز تصور می‌کردم خدا شاید در جایی بالای ابرها مسکن دارد. وقتی بزرگ شدم و پی بردم که این آسمان که در نظر ما آبی می‌نماید، چیزی جز انعکاس ذرات معلق در هوا نیست، و اینکه به‌واقع آسمانی به آن معنا که من تصور می‌کردم، وجود ندارد. پس براستی خدا در کجا ساکن است؟

در کلام خدا، آیۀ بسیار حیرت‌انگیزی هست که چنین می‌فرماید: "آن که رفیع و بلندمرتبه است، آن که در ابدیت ساکن است و قدوس نامیده می‌شود، چنین می‌گوید: من در مکان رفیع و مقدس ساکنم، و نیز با آن که روح توبه‌کار و افتاده دارد؛ تا روح افتادگان را احیا کنم، و دل توبه‌کاران را زنده سازم." (اشعیا ۵۷: ۱۵). بسیار عجیب است: گویی خدا در "دو" جا ساکن است، یکی در مکانی رفیع، یعنی بسیار بالا، و دیگری در دل "افتادگان". به بیانی دیگر، در بلندترین جایگاه‌ها، یعنی در ابدیت، در وضعیت لازَمان، در وضعیتی که زمان وجود ندارد؛ و در پایین‌ترین جایگاه‌ها، یعنی در دل افرادی که افتاده‌دل و فروتن و توبه‌کارند. به همین جهت است که خداوندگارِ ما، عیسای مسیح، فرمود: "خوشا به حال فقیرانِ در روح، زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است." (متی ۵: ۳). آیا خدا در دل شما ساکن است؟

انجیل متی فصل ۳ (آیه 1تا۱۲)

یحیای تعمید دهنده راه را هموار می‌سازد (۳: ۱-۱۲)

(مرقس ۱: ۲-۸؛ لوقا ۳: ۳ و۴، ۱۶و۱۷؛ یوحنا ۱: ۲۳، ۲۶)

۱-۶ به مرقس ۱: ۲-۶ و تفسیر آن مراجعه شود.

۷ هنگامی که یحیای تعمید دهنده شروع به تعمید مردم نمود، بسیاری از فریسیان و صدوقیان نیز بسوی او آمدند تا تعمید یابند. فریسیان گروه بسیار سخت گیری از یهودیان بودند و به خود می‌بالیدند که دقیقا شریعت یهود را بجا می‌آورند. صدوقیان دومین گروه عمدۀ یهودیان بودند. اکثر کاهنان اعظم یهود جزو صدوقیان بودند. فریسیان و صدوقیان رهبران قوم یهود بودند با این حال یحیی ایشان را هنگامی که برای تعمید نزد او آمدند، افعی زادگان نامید. چرا چنین گفت؟
دلیل آن اینست: رهبران یهود ریاکار بودند، یعنی ظاهر مذهب را حفظ می‌کردند، لیکن باطناً چنین نبودند. ایشان خدا را با لبهایشان تمجید می‌کردند لیکن نه با دلهایشان (مرقس ۷: ۶ و۷ و تفسیر آن مشاهده شود). ایشان فکر می‌کردند که با تعمید گرفتن میتوانند از لعنت خدا یعنی داوری او بگریزند. اما یحیی می‌دانست که ایشان حقیقتاً توبه نکرده و واقعاً از گناهانشان روی گردان نیستند. ایشان تنها به این دلیل تعمید می‌گرفتند که به دیگران نشان دهند که تا چه حد مذهبی هستند.
فریسیان و صدوقیان مانند افعی زادگان (متی ۱۲: ۳۴؛ ۲۳: ۳۳)، نیرنگ باز و فریبکار و سمی بودند. برای کلیسا چیزی سمی‌تر از رهبرانی نیست که ظاهراً ادعای مذهبی بودن دارند، لیکن باطناً چنین نیستند (متی ۷: ۱۵ و تفسیر آن مشاهده شود).

۸ تعمید یحیی، تعمید توبه به جهت آمرزش گناهان بود (مرقس ۱: ۴). توبه تنها به معنی تأسف خوردن به خاطر گناه نیست، بلکه به معنی رویگردانی از آن می‌باشد. فریسیان و صدوقیان می‌گفتند: «توبه می‌کنیم!» لیکن همچنان گناه می‌ورزیدند. یحیی از ایشان سؤال می‌کرد: « کجاست توبۀ شما؟ گواه توبه تان را به من نشان دهید. ثمرۀ شایسته توبه بیاورید. » درست همانگونه که اعمال نیک به دنبال ایمان می‌آید (یعقوب ۲: ۱۷)، به همان ترتیب نیز رویگردانی از گناه باید در اثر توبه ظاهر شود. در غیر اینصورت توبۀ ما حقیقی نیست.

۹ رهبران یهودی بسیار متکبر بودند. ایشان امت‌ها یعنی غیر یهودیان را خوار می‌شمردند. ایشان پیش خود چنین می‌اندیشیدند: «ما اعقاب راستین ابراهیم یعنی اولین یهودی هستیم. خدا وعده داده است که ما را برکت دهد (پیدایش ۱۲: ۱-۳). بنابراین ما بهتر از دیگر مردمان هستیم زیرا که مورد لطف خاص خدا قرار گرفته‌ایم ».
لیکن یحیی به ایشان هشدار می‌داد که تعلق داشتن به نسل ابراهیم برای خدا اهمیتی ندارد. خدا همانطور که اولین انسان را از خاک خلق کرد (پیدایش ۲: ۷) می‌تواند از سنگ، فرزندانی از دودمان ابراهیم بیافریند. آنچه که برای خدا اهمیت دارد اینست که انسان در دل خود یک یهودی حقیقی باشد، نه فقط جسماً. حتی اگر فریسیان و صدوقیان برحسب جسم از اعقاب ابراهیم بودند، از نظر خدا، یهودیان واقعی محسوب نمی‌شدند زیرا که در دل خود عادل و درستکار نبودند. یک «یهودی» حقیقی کسی است که خواستۀ خدا را بجا آورده، ایمانش را بر پسرخدا یعنی عیسی مسیح می‌نهد (یوحنا ۸: ۳۹؛ رومیان ۲: ۲۸ و ۲۹؛ غلاطیان ۳: ۶-۹ و تفاسیر آنها مشاهده شود).
به همان طریق نیز کسانی که فقط ظاهراً مسیحی هستند، مسیحیان حقیقی به شمار نمی‌روند. یک انسان، مسیحی بدنیا نمی‌آید و تنها بخاطر اینکه پدرش مسیحی است یک مسیحی محسوب نمی‌شود. از طرفی وی تنها بخاطر اینکه عضو یکی از کلیساهاست، مسیح تلقی نمی‌گردد. بلکه یک انسان تنها در صورتی مسیحی شمرده می‌شود که باطناً مسیحی باشد؛ انسان باید قلباً ایمان حقیقی به مسیح داشته باشد.

۱۰ سپس یحیی با آوردن مثال درخت بی ثمر به فریسیان و صدوقیان هشدار داد که اگر میوۀ نیکوی توبه و ایمان را به بار نیاورند، خدا ایشان را رد کرده، مجازات خواهد نمود (متی ۷: ۱۷-۲۰؛ یوحنا ۱۵: ۱ و ۲، ۵ و ۶ مشاهده شود).

۱۱ مرقس ۱: ۷ و۸ و تفسیر آن مشاهده شود.

۱۲ یحیای تعمید دهنده گفت: «او که بعد از من می‌آید، از من تواناتر است»؛ او با این گفته، به مسیح اشاره می‌کرد (آیۀ ۱۱). مسیح نه تنها به عنوان نجات دهنده، بلکه به عنوان یک داور نیز می‌آید. وی با غربال که نشانۀ داوری است، خواهد آمد و گندم را از کاه جدا خواهد کرد یعنی عادل و درستکار حقیقی را پاداش می‌دهد و کسانی را که فقط در ظاهرعادل و درستکار هستند، یعنی ریاکاران را مجازات خواهد نمود. خدا به دل شخص می‌نگرد، نه به ظاهر او (اول سموئیل ۱۶: ۷).

دعایه شکر گزاری

ای خداوند مهربانم شکر و سپاس بی‌کران برای خداوندیت، برای عظمتت و برای شکوه و جلالت...
شکر که تو قلعه و صخره نجات برای ما هستی...
شکر که تو نور ما هستی و تاریکی ما را روشنایی میبخشی...
شکر که تو طریق و راه ما را کامل می‌سازی...
شکر که روح قدوست هدایت کننده ما در مسیر زندگی ست.....
شکر برای بنا شدن‌ها در محبت تو...
شکر برای شادی‌ها و خنده‌ها در خداوند...
شکر برای عزیزانی که دستمان را در دستان پرمهر خود گرفته‌اند و باعث رشد ما در ایمان هستند...
شکر برای دل‌های پاک و با شکوه...
شکر برای زیبایی‌های آفرینش...
شکر برای همه نعمتها و برکات و فیض عظیم خداوند...شکر ...شکر برای همه چیز...شکر پدر جانم...

خداوندا دوستت داریم و خاضعانه به حضور پرجلالت میایم تا بطلبیم اراده‌ات رو برای تمامی قسمت‌ها و زوایای وجودی و زندگیمان...
پدر جان از فیض عظیمت ما رو به آرامش و صبر و محبت خودت هدایت کن...
خداوندا یاریمان کن در شادمانی تو آواز سربدیم و در نور تو قدم بگذاریم...
خداوندم در تنگی‌ها و سختی‌ها تو راهبر و راهنمای ما باش...
ای پادشاه سخاوتمند گنج‌ها و برکاتت رو از آسمان و زمین بر ما عطا کن...
خداوندا روح‌القدس را به فراوانی بر ما قرار بده تا هدایت کنه ما رو به آنچه تو می‌خواهی...
خداوندا تمام قلب و زندگی و وجودمان را و فکر و احساسمان را و روابطمان را به دستان تو میسپاریم، تو با حکمت و محبت خودت پوششمان بده و هدایتمان کن...
خداوندا معجزات تو در هرلحظه در زندگی‌های ما جاری بشه...
و از فیض عظیمت لعنت‌ها از زندگی تک‌تک فرزندانت شکسته بشه، و برکت‌ها نمایان بشن خداوندم...
از فیض عظیمت شفاها جاری بشه خداوندم، آرامش و شادی تو جاری بشه، قوت تو جاری بشه در جان‌های ما... باشد که در تازگی روح تو باشیم همیشه...در نام پرجلال و عزیز عیسی مسیح..آمین آمین

خدای من خدای فرمانرواست

به هیچ صورتی نمیتوان محبت بی کران او را اندازه گرفت یا توجیه کرد . او همچنان نیرومند است . او کاملا راستگو است . او تا ابد استوار است . او تا ابد پر از فیض است .
به گونه همایونی قدرتمند است. رحمت فراوان او بر همگان جاری است .
آیا او را می‌شناسی ؟
او عالیترین پدیده آی است که تا بحال از افق این دنیا عبور کرده است .
او پسر خداست او ناجی گناهکاران است .
او محور تمدن است . او بی همتا است . او بی نظیر است . او والاترین اندیشه در ادبیات است .
او بالاترین شخصیت در فلسفه است .
او اصل اساسی یزدان شناسی راستین است . او تنها شخصی است که صلاحیت دارد که نجات دهنده توانای  ما باشد .
در عجب هستم که امروز آیا او را می شناسی ؟
او به ضعیفان قوت  میبخشد . او برای کمک کسانی که وسوسه و آزمایش میشوند در دسترس میباشد .
او همدردی میکند و نجات میبخشد .
او قوت می بخشد و حمایت می کند . او حفاظت می کند و هدایت میکند . او بیماران را شفا میبخشد . او ابرصان را پاک میکند .

او گناهکاران را میبخشد . او بدکاران را میبخشد . او اسیران را آزاد میکند . او از ضعیفان دفاع میکند .

او کودکان را برکت میدهد . او درماندگان را خدمت میکند . او به سالخوردگان توجه میکند . او به زحمتکشان پاداش میبخشد . او فقیران را زیبا می کند .در عجب هستم که آیا او را می شناسی . ؟
او کلید دانش است .

او چشمه حکمت است . او راه رهایی است . او طریق آرامش است. او جاده عدالت است . او بزرگراه قدوسیت است . او دروازه جلال است .

خوب حالا او را می‌شناسی ؟
زندگی او بی همتا است .
نیکی او بی حد است .
رحمت او جاودانه  است . عشق او هرگز تغییر نمی کند . کلام او بس کافی است . فیض او بس کافی است . سلطنت او با عدالت است . یوغ او آسان است . بار او سبک است . کاش می توانستم او را توصیف کنم ، بله .

او توصیف ناپذیر است . او را نمیتوان درک  کرد . او شکست ناپذیر  است .
. نمیتوانی به او فکر نکنی . نمی توانی او را از خود جدا کنی . نمیتوانی بیشتر از او زندگی کنی. بدون او نمیتوانی زندگی کنی . فریسیان نتوانستند او را تحمل کنند . آنها فهمیدند که نمیتوانند او را متوقف کنند . پیلاطس در او تقصیری نیافت . هیردیس  نتوانست او را بکشد . مرگ  نتوانست او را تحمل کند .

و قبر نتوانست او را نگه دارد .

این هست پادشاه من !  آمین .

عشاء ربانی مسیحیان چیست؟

مطالعه دربارة عشاء ربانی تجربه ایست که بعلت عمق مطلب جان را تکان می دهد. در عید قدیمی فصح و غروب مرگش بود که عیسی غذای دسته جمعی مهمی ترتیب داد که ما تا به امروز آنرا انجام می دهیم. این قسمت مهمی از پرستش مسیحیان است. این ما را بیاد مرگ خداوندمان و قیام او می اندازد و اینکه منتظر بازگشت پر جلالش در آینده باشیم.

عید فصح مقدسترین عید سال دینی یهودیان بود. این عید بلای آخر در مصر را بیاد آنها می آورد که نخست زادة مصریان مردند و اسرائیلیان بعلت خون بره ای که به چهار چوب در هایشان پاشیده بودند زنده ماندند. بعد به را پختند و با نان فطیر خوردند. فرمان خدا این بود که این عید نسل اندر نسل برگزار شود. این داستان در کتاب خروج 12 نوشته شده است.

در ضمن شام آخر- عید فصح – عیسی نان را گرفت و خدا را شکر کرد. در حالیکه نان را پاره می کرد و به شاگردان می داد، گفت، "این است جسد من که برای شما داده می شود. اینرا بیاد من بجا آرید و همچنین بعد از شام پیاله را گرفت و گفت این پیالة عهد جدید است در خون من که برای شما ریخته می شود" (لوقا 22 : 19-21). او عید را با یک سرود خاتمه داد (متی 26 :30)، و شب به کوه زیتون رفتند. در آنجا بود که همانطور که نبوت شده بود یهودا به عیسی خیانت کرد. روز بعد او مصلوب شد.

موضوع عشاء ربانی در اناجیل آمده است (متی 26: 26-29 ، مرقس 14 : 17-25 ، لوقا 22: 7-22 و یوحنا 13 : 21-30). پولس رسول در مورد عشاء ربانی در 1 قرنتیان 11: 23-29 نوشته است. پولس عبارتی گفته است که در اناجیل نوشته نشده است: "پس هر که بطور ناشایسته نانرا بخورد و پیالة خداوند را بنوشد مجرم بدن و خون خداوند خواهد بود. اما هر شخص خود را امتحان کند و بدینطور از آن نان بخورد و از آن پیاله بنوشد. زیرا هر که می خورد و می نوشد فتوای خود را می خورد و می نوشد اگر بدن خداوند را تمییز نمیکند" (1 قرنتیان 11: 27-29). ممکن است ما بپرسیم منظور از "بطور ناشایسته" در نان و پیاله شریک شدن یعنی چه. ممکن است معنی آن این باشد که معنی واقعی نان و پیاله از بین برود و بهای سنگینی که نجات دهندة ما برای نجات ما پرداخت فراموش شود. و یا ممکن است معنی آن این باشد که مراسم مراسمی مرده و تشریفاتی بشود و یا اشخاص با گناه اعتراف نشده به شام خداوند نزدیک شوند. برای انجام دستور عمل پولس، قبل از اینکه نان بخوریم و از پیاله بنوشیم، باید خودمان را تفتیش کنیم.

عبارت دیگری که پولس گفت و در اناجیل نیست این است که "زیرا هر گاه این نانرا بخورید و این پیاله را بنوشید موت خداوند را ظاهر می نمایید تا هنگامیکه باز آید" (1 قرنتیان 11 : 26). این به دوران انجام مراسم زمان مشخصی می دهد – تا بازگشت خداوند. از این عبارات مختصر یاد می گیریم که چطور عیسی دو عنصر ضعیف را بعنوان سمبل بدن و خونش انتخاب کرد و از آنها بعنوان نشانه ای از مرگش استفاده کرد. این نشانه یک مرمر کنده کاری شده و یا قالب برنجی نبود، بلکه نان بود و شراب.

او اعلام کرد که نان سمبل بدن اوست که شکسته می شود. استخوان شکسته ای در کار نبود، اما بدن او آنقدر شکنجه شده بود که بسختی قابل تشخیص بود (مزمور 22 : 12-17، اشعیاء 53 : 4-7). شراب سمبل خون اوست، نشانة مرگ وحشتناکی که باید بزودی تجربه می کرد. او، پسر کامل خدا، نبوتهای بیشماری را که در عهد عتیق دربارة نجات دهنده پیشگویی شده بود تکمیل کرد (پیدایش 3 : 15، مزمور 22 ، اشعیاء 53). وقتی او گفت، "این را بیادگاری من انجام دهید،" منظورش این بود که این رسم باید در آینده هم ادامه پیدا کند. بعلاوه منظورش این بود که عید فصح، که باید یک بره قربانی می شد و سمبل قربانی شدن برة خدا بود که گناه جهان را بر می دارد، در شام خداوند تکمیل شد. عهد جدید جای عهد عتیق را گرفت وقتیکه مسیح، برة عید فصح (1 قرنتیان 5 :7)، قربانی شد (عبرانیان 8: 8-13). دیگر به مراسم قربانی احتیاجی نبود (عبرانیان 9: 25-28). شام خداوند/عشاء ربانی مسیحیان یک یادآوریست از آنچه مسیح برای ما انجام داد و جشنیست برای آنچه ما در نتیجه قربانی او دریافت میکنیم.

من یک مسلمان چرا باید به فکر مسیحی شدن باشم......؟

جواب: به احتمال قوی جالب ترین جنبۀ ارتباط اسلام و مسیحیت آن چیزی است که قرآن در بارۀ عیسی مسیح می گوید. مطابق قرآن، الله عیسی را فرستاد و او را با روح القدس حمایت نمود (سوره 87:2)، الله عیسی را متعالی ساخت (سوره 253:2)، عیسی پاک و بدون گناه بود (سوره 46:3 ؛ 85:6 ؛ 19:19)، عیسی از مردگان برخیزانیده شد (سوره 33:19-34)، الله به عیسی فرمود تا مذهبی تأسیس نماید (سوره 13:42)، و اینکه عیسی به بهشت بُرده شد (سوره 157:4-158). در نتیجه، مسلمانان مؤمن باید با تعالیم عیسی مسیح آشنائی داشته و او را متابعت کنند (سوره 48:3-49 ؛ 46:5).

تعایم عیسی مسیح توسط شاگردانش در اناجیل به جزئیات به رشتۀ تحریر درآمده اند قرآن، در سوره 111:5 می گوید که شاگردان تحت الهام روح القدس به عیسی و پیغام او ایمان آوردند. سوره 6:61 و 14 عیسی و شاگردانش را به عنوان معاونین الله معرفی می کند. بنابراین، شاگردان عیسی به عنوان معاونین الله کلام مسیح را به دقت تمام به رشتۀ تحریر درآوردند. قرآن به مسلمانان تعلیم می دهد که تورات و اناجیل را احترام نموده پیروی کنند (سوره 44:5-48). اگر عیسی مسیح پاک و بی گناه بود، پس همۀ تعالیم او حقیقت دارد. و اگر شاگردان مسیح معاونین الله بودند، پس آنچه را از مسیح و تعالیمش به رشتۀ تحریر درآورده اند دقیق و صحیح می باشد.

الله، از طریق محمّد، مسلمانان را در قرآن تعلیم می دهد تا انجیل را بخوانند. الله اینچنین تعلیمی نمی داد اگر اناجیل تحریف شده بودند. با توجه به مندرجات در قرآن نسخه های موجود از انجیل در زمان محمّد صحّت داشته و مورد تأئید الله بوده اند امروزه هزاران نسخه از اناجیل یافت شده اند که قدمت تعدادی از آنان به 450 سال پیش از زمان محمّد می رسد. مقایسۀ نسخه های بدست آمده از انجیل که قدمت آنها به قبل از محمّد، زمان محمّد، و بعد از محمّد می رسد نشان می دهد که همه (بدون استثناء) دقیقاً با یکدیگر مطابقت دارند. پس هیچ دلیل قانع کننده ای مبنی بر تحریف اناجیل وجود ندارد بنابراین میتوان اطمینان داشت که همۀ تعالیم مسیح حقیقت است، همۀ آنها بدقت در اناجیل ثبت شده اند، و الله اناجیل را حفاظت کرده است.

در بارۀ مسیح چه چیزهائی در اناجیل مرقوم است؟ در یوحنا 6:14 عیسی اعلام نمود: "من راه و راستی و حیات هستم. هیچکس جز بوسیلۀ من نزد پدر نمی آید." عیسی مسیح تعلیم داد که او تنها راه رسیدن به خداست در متی 19:20 او فرمود که مصلوب شده، به قتل خواهد رسید، و روز سوم از مُردگان قیام خواهد کرد. این وقایع چنانکه مسیح فرموده بود رُخ داد و در اناجیل ثبت شد (متی باب های 27 و 28؛ مرقس باب های 15 و 16؛ لوقا باب های 23 و 24؛ یوحنا باب های 19-21). چرا عیسی، این پیغمبر بزرگ خدا، می بایستی اجازه دهد او را به قتل رسانند؟ چرا اصلاً لازم بود الله اجازه دهد این اتفاق بیفتد عیسی گفت: "کسی مُحبتِ بزرگتر از این ندارد که جان خود را بجهت دوستان خود بدهد." (یوحنا 13:15) یوحنا 16:3 خاطر نشان می سازد که خدا آنقدر ما را دوست داشت که عیسی را فرستاد تا به جهت ما جان خود را فدا کند.

چرا ما احتیاج داریم عیسی مسیح جان خود را به جهت ما بدهد؟ تفاوت اصلی اسلام و مسیحیت در همین نکته است. اسلام تعلیم می دهد که الله ما را بر اساس سنگینی وزنۀ اعمال خوب و بدمان داوری خواهد کرد. ولی تعلیم مسیحیت این است که هیچکس قادر نیست آنقدر اعمال نیکو انجام دهد که بر اعمال بدش سبقت جسته او را به بهشت ببرد حتی اگر انسان (به فرض محال) اعمال بدش را تحت پوشش اعمال نیکش قرار دهد، خدا همچنان قدوس، پاک، و عاری از گناه است به طوری که حتی یک گناه را تحمل نخواهد کرد یعنی حتی یک گناه کافی است که آن خدای قدوس ما را از رسیدن به بهشت باز دارد. الله، اگر کامل و مقدس است، نمی تواند متحمل حتی یک ناپاکی در بهشت شود. بنظر می رسد که این حقیقت هیچ امیدی برای ما بجا نمی گذارد جز سپری کردن ابدیت در جهنم قدوسیت الله ایجاب می کند که گناه را برای تمام ابدیت محکوم و داوری نماید. به همین دلیل لازم بود عیسی مسیح قربانی گناه ما بشود.

مطابق قرآن، عیسی مسیح عاری از گناه بود چگونه ممکن است که یک انسان در همۀ طول عمرش مرتکب حتی یک گناه نشود؟ در واقع، این غیر ممکن است. پس مسیح چگونه بی گناه بود؟ عیسی مسیح وجودی بیش از یک انسان بود. خود عیسی مسیح ادعا نمود که خداست (یوحنا 30:10). عیسی مسیح ادعا نمود که همان خدای تورات (عهد عتیق) است (یوجنا 58:8). اناجیل بطور واضح تعلیم می دهند که عیسی مسیح خدای مجسّم است؛ یعنی خدا در قالب جسم (یوحنا 1:1 ، 14) خدا می دانست که همۀ ما گناه کرده ایم و نمی توانیم وارد بهشت شویم. خدا می دانست که تنها را ه برای آمرزش گناهان ما این بود که جریمۀ گناهان ما پرداخت شود. و خدا می دانست که تنها او قادر بود این قیمت گزاف را بپردازد. به همین خاطر خدا انسان شد (عیسی مسیح)، بی گناه زیست نمود (سوره 46:3؛ 85:6؛ 19:19)، پیغامی عاری از خطا تعلیم داد، و برای ما مُرد تا جریمۀ گناهان ما را ادا کند. خدا به این عمل مبادرت ورزید چون ما را دوست داشت و می خواست ما ابدیت را در بهشت با او صرف کنیم.

همۀ اینها چه مفهومی برای شما دارند عیسی قربانی کامل گناهان ما است. خدا بخشش و نجات را به ما هدیه می دهد اگر ما به سادگی آن را بپذیریم (یوحنا 12:1) و ایمان آوریم که عیسی همان نجات دهنده ای است که به مانند یک دوست جان خود را برای ما فدا کرد. اگر شما به عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ خویش اعتماد کنید، او شما را اطمینان خواهد بخشید که برای تمام ابدیت دارای حیات جاودانی در بهشت هستید. خدا گناهان شما را خواهد بخشید، باطن شما را پاک خواهد کرد، روح شما را تازه خواهد ساخت، به شما حیات پرثمر در این جهان، و حیات جاودان در جهان آینده خواهد بخشید. چگونه می توان چنین هدیۀ باارزشی را رد کرد؟ چگونه می توان به خدائی که ما را محبت نمود و جان خود را در راه ما فدا نمود پُشت کرد؟

اگر شما مطمئن نیستید به چه چیزی ایمان دارید، شما را دعوت می کنیم که در دعا به خدا بگوئید: "خدایا، مرا کمک کن تا حقیقت را بیابم. مرا یاری فرما تا تعلیم و اعتقادات غلط را تشخیص دهم. مرا کمک کن تا راه صحیح نجات را بشناسم." خدا همواره چنین دعائی را جواب می دهد.

اگر شما مایلید که عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ شخصی خود بپذیرید، به سادگی با او صحبت کنید. در سکوت و یا با صدای بلند به او بگوئید که شما می خواهید هدیۀ نجات در مسیح را از او بپذیرید. اگر می خواهید دعا کنید، میتوانید بگوئید: "خدایا، برای محبتی که نسبت به من داری ممنونم. متشکرم که جان خود را برای من قربانی کردی. برای نجاتی که برای من تدارک دیدی ممنونم. هدیۀ نجات در عیسی مسیح را با ایمان می پذیرم و به او به عنوان نجات دهنده ام اعتماد می کنم. تو را دوست دارم و خود را به تو تسلیم می کنم."